Deel jij weleens met anderen? Je gedachten, je inzichten, je
inspiratie, je diensten? Ik bedoel: echt delen,
met aandacht voor degene die ontvangt. Delen omdat je daar plezier in hebt,
omdat het je blij maakt als iets van jou goed terecht komt bij iemand anders. Delen
is twee -richtingsverkeer, is niet gedachteloos de wereld in zenden. Delen
heeft te maken met aandacht. Aandacht voor je mogelijke ontvangers en voor de potentiële
mogelijkheden van anderen. Deel jij weleens een goed idee? Of houd je die eerst
voor jezelf omdat je bang bent dat anderen er misschien mee aan de haal gaan? Zonder
verwachtingen? Ben je bang dat je tekort komt als je zomaar deelt? Hoe vaak
komt ‘ja- maar’ voor in je taalgebruik (en denk je stiekem dat er niet genoeg
is voor iedereen?) Als je deelt deel je dan zonder verwachting op een
wederdienst of –product? Kan dat wel; belangeloos delen?
