maandag 7 februari 2011

Stiltemeditatie: Hoezo rust? Irritatie zul je bedoelen!

In mijn vorige blog schreef ik over het belang van regelmatig in stilte zijn om zo minder afhankelijk te zin van alle invloeden en prikkels van buitenaf. Stilte herbergt nog veel meer in zich wat waardevol voor ons kan zijn. Al lijkt het aanvankelijk misschien of je je alleen maar onrustiger en vervelender voelt. Hoezo rust? Hoezo ruimte? Onrust en irritatie zul je bedoelen!

Wees gerust, dat is een heel normaal proces. In deze blog ga ik dieper in op een aantal fases die je in je meditatie proces kunt ervaren.


Minder afhankelijk zijn van prikkels en invloeden van buitenaf betekent dat je letterlijk meer afstand neemt van datgene wat buiten jou is. De ruimte in jou wordt daarmee groter. Dat kan letterlijk als een verademing voelen, meer lucht voor jezelf. Vaak gaat dat gepaard met meer rust. Heerlijk, ontspannen, even niets hoeven! Daar was je echt al heel lang aan toe! Tjonge, wat was jij toe aan even niets! Héérlijk die stilte! Echt wat anders dan de stress en werkdruk op je werk, het appèl dat je kinderen op je doen...oh, shit, vergeten de BSO te regelen voor de studiedag volgende week. Oh had ik nou een afspraak bij de kapper gemaakt? Straks eerst even naar de stomerij die jas ophalen want....O nee, terug naar mijn adem: in- uit, in- uit...

Als je begint met mediteren zul je merken dat de ruimte die er even lijkt te ontstaan zich al snel weer opvult. Meestal eerst met allerlei ‘to do’ lijstjes die als ongevraagde pop-ups op je scherm blijven verschijnen. Wees niet bang; je bent hierin niet alleen. Zie het als afkick verschijnselen. Het valt niet mee om van je up tempo leven opeens letterlijk en figuurlijk stil te vallen. Je geest is er al zo lang aan gewend om voortdurend alert te zijn en bewijst je ook goede diensten door structuur in je afspraken aan te brengen, als een perfecte office manager reminders uit te laten gaan en de afgelopen dag te evalueren op omissies. Dat is niet verkeerd, je hebt deze actieve geest nodig en kunt er veel plezier aan beleven. Menig onderneming zou niet eens van start gaan als de creativiteit van de geest niet af en toe overuren zou draaien. Enige balans is echter wel zo fijn om je geest ook flexibel en soepel te houden. Af en toe dus even vrijaf van het snelle denken is noodzakelijk onderhoud voor een goede gezondheid.

Regelmatig in stilte zijn is ook periodiek onderhoud voor je relaties. Wanneer je wat langer mediteert zul je merken dat de to do lijstjes steeds minder vaak en minder lang opkomen. Wanneer het wel gebeurt weet jij als inmiddels wat meer ervaren meditatie- beoefenaar (meditist? Mediteur?) precies wat je moet doen. Je neemt de gedachte waar en maakt je er weer los van en keer terug naar je lichaam, of je adem, of de stilte.

Maar dan.

Dan ga je, zeker als je langere stilte meditaties beoefent, merken dat er zich opeens allemaal heel irritante personen in de ruimte bevinden. Die man naast je, is die in slaap gevallen? Wat is dat voor irritant gesnurk? En wat is dat voor theatraal gekreun daar aan de andere kant van de ruimte? En die meditatie leraar heeft mooi makkelijk praten. Als ik al twintig jaar iedere dag lekker zen zat te zijn met mijn studenten had ik geen eens to do lijstjes meer die op konden poppen. Je zenuwen lijken tot het uiterste gespannen en je gaat je ergeren.

Het kan zelfs zijn dat je eigen irritatie je zelfs gaat ergeren: Moet je nou zien, ik krijg het niet eens voor elkaar mijn gedachten stop te zetten! Zie je nou wel, ik wist het wel; ik Kan Dit Gewoon Niet! Het lukt me ook nooit om rust te vinden, ik ben gewoon te druk, misschien heb ik wel ADHD!

Kortom: jij slaat op hol met je emoties en zoals je misschien leest, lijkt dit vaak op een sneeuwbal die de berg afrolt: het wordt steeds sneller steeds groter. Zie dit als de volgende fase in je leerproces als meditatie student.

Je hebt de eerste stappen gezet en gaat nu een stapje verder. Je gaat leren je steeds minder te identificeren met zowel je gedachten als je emoties. Dat laatste lijkt voor sommige mensen moeilijker maar de benadering is in wezen hetzelfde als je deed met je afleidende gedachten; je gaat gewoon door met waarnemen en vervolgens ga je terug naar de stilte (je adem, je lichaam). Dit vraagt een mentaal besluit; een voornemen dat je alles wat opkomt: gedachten en emoties, waarneemt en je er weer los van maakt. Wat je zult gaan merken als je dit gedisciplineerd blijft toepassen, dat het steeds makkelijker wordt. Oefening baart kunst. Zie het als een ongebaand pad. Door iedere keer dat jij er weer een paar stappen op neemt, maak je het pad beter begaanbaar en zichtbaar.

Wat je ook gaat merken is, dat ditzelfde principe ook gaat werken in je dagelijks leven. Je zult je steeds minder gaan identificeren met je gedachten en emoties. Ze gaan niet meer met jou aan de haal, je ervaart steeds beter dat jij niet je emoties bent en dat heeft zijn weerslag op de dagelijkse stemming en de relaties in je leven.

Dan ga je merken dat je datgene wat je misschien al soms in de meditatie ruimte ervaart ook vaker gaat ervaren in je dagelijks leven en dat de rust en ruimte ook in dagelijkse situaties ervaarbaar is. Dan ben je weer een stap verder; je gaat de meditatie werkelijk integreren in je leven. Iemand die herkenbaar schrijft over alles wat je tegen kunt komen in het integreren van rust in je leven is Mirjam van Biemen in haar boek In Stilte

Iedere eerste zondag van de maand is er een stiltemeditatie in UMAI Centrum voor Bewust Zijn in Alphen aan den Rijn. Je kunt zo binnenlopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten