Voor mij valt er niets te kiezen hoor!

Soms, dan zie ik het echt niet meer zitten. Het lijkt wel of de ene tegenslag zich op de andere stapelt. Wat ik ook doe, het draait op niets uit. Het lijkt wel of alles tegenzit en ik geen enkele invloed op de situatie kan uitoefenen. Leuk hoor al de ' Tsjakka' verhalen en ' je creëert je eigen werkelijkheid' -  mantra's maar mijn creatievermogen was dan zeker even wegens onderhoud uit de lucht. Iedere keuze die ik zou kunnen maken lijkt de verkeerde, dus wat heeft het eigenlijk voor zin om mijn hoofd te breken over wat te doen? Zo'n soort stemming dus. Daar kan ik me eigenlijk best lekker in laten gaan, vind ik zelf.


Ik heb ontdekt dat het soms nodig is om eens even niet in aktie te zijn. Gewoon lekker lamlendig voor de buis hangen met een grote XL zak chips (ook al zo'n foute keuze) en een fles wijn (...), me ergeren aan de nietszeggende programma's op tv en mezelf dat ik daar desondanks toch naar blijf kijken...heerlijk eigenlijk. De andere kant van mijn daadkrachtige positief ingestelde ideeën rijke persoon wil ook weleens aandacht. Deze mismoedige, twijfelende, slachtofferige, humeurige kant van mij krijgt op deze dagen dan even alle ruimte. Beste lekker eigenlijk want het geeft eindelijk eens ruimte aan het niet weten, het niet willen, het niet kunnen. Waarom is dat eigenlijk 'best lekker' ? Ik denk omdat het me op zo'n moment ontslaat van mijn verantwoordelijkheid. Die kan soms best zwaar wegen merk ik. Maar als ik me in de stemming laat zakken van: het overkomt me allemaal kan ik er eigenlijk ook niks aan doen. En dat voelt eigenlijk ook wel goed, alsof ik een soort van vrijaf neem. Effe niet die positivo-, eigen kracht turbotaal.
Blijkbaar is de verhouding positief- negatief, verantwoordelijk- slachtoffer niet altijd in balans bij mij. Toch iets teveel op de tenen lopen soms?

Voor mij valt niets te kiezen hoor! Dit gebeurt me gewoon! Heb ik dat weer? Hier kan ik echt niets mee hoor! Hier kan ik niet tegenop hoor!

Heerlijk!