Doet u mij maar wat meer flow!

Door een vraag van Francis van Kleeff : Hoe werkt dat voor jou met moeiteloos leven; 'Go with the flow?' buitelden opeens gedachten en zinnen die al weken door mijn hoofd gingen in één stroom door elkaar en vormden een verhaal. Moeiteloos…

Ik ben een harde werker. Hard werken vind ik leuk, het geeft me energie en er is zoveel wat ik wil. Al van jongs af aan ben ik altijd wel ergens mee bezig, een plan, een idee, iets wat nog af moet…kortom: ik houd van actie. 

Door omstandigheden ben ik er in mijn leven regelmatig mee geconfronteerd dat mijn energie niet oneindig is. Ik ben meermalen (soms vrij hardhandig) geconfronteerd met mijn grenzen en merkte dat ik dat moeilijk vond (ehh… vind ;-))

Ik ga zo graag door dat even stilstaan voelt als verlies, als tegengehouden worden. Het kostte me moeite. Dus ging ik weer door, tegen beter weten in. Gek genoeg ging dat altijd wel. Ik heb ontdekt dat er in mij altijd nog wel ergens een reserve voorraadje energie is voor in noodsituaties. Dat is fijn voor als er nog eens een oorlog of andere levensbedreigende situatie zich zou voordoen.  Ik blijf altijd op de been.

Echter, echte levensbedreigende noodsituaties zijn toch vrij beperkt gebleken in mijn leven, al was ik wel in actie of mijn leven er vanaf hing. Het ging me steeds meer opvallen dat ik even stilstaan zo moeilijk vindt. Dat ging ik gek vinden. Mijn lichaam hielp me om vaker stil te staan om dat het gewoon echt niet meer ging, dat doorgaan (al voelde dat natuurlijk niet echt als hulp!)

Ik merkte dat ik steeds meer ging verlangen naar rust. Gewoon niets.

Stilte.

Het starten van een Centrum voor Bewust Zijn heeft daar op verschillende manieren bij geholpen. Allereerst omdat het een ongelooflijk veelomvattend project was waar ik gewoon maar ingesprongen ben niet overziend wat dat allemaal met zich mee bracht. Het was heel heel hard werken en er zijn talloze momenten geweest dat ik voelde dat ik niet meer verder kon, maar dat het moest omdat er niemand anders was die het deed. Op 1 september 2009 gingen de deuren van UMAI open en in de maanden daarna voelde ik hoeveel het bereiken van dit punt mij van mijn energie gekost had. Ik was aan het einde van mijn latijn. Zo liep ik rond in mijn centrum tussen mensen die bij ons kwamen om nieuwe energie op te doen, zich te ontspannen, hun aandacht te richten.

Er was zoveel rust, stilte, ontspanning om mij heen. En ik voelde mij zelf in een permanente turbo staat. Ik merk nu dat de afgelopen tweeënhalf jaar verder ontwikkelen van UMAI mij juist erg helpt om na bijna 50 jaar weer terug te komen bij een gevoel van lichtheid. Aandachtig aanwezig zijn.

Het regelmatig begeleiden van meditaties, de sfeer en ontmoetingen in UMAI helpen me daar ongelooflijk goed bij.

De kernwaarden van UMAI:  Balans Verbinding en Aandacht helpen mij zakelijk te focussen maar vooral ook persoonlijk.

Ik leer weer leven met aandacht, in verbinding met mijzelf, en met anderen en een juiste balans tussen energie geven en energie ontvangen. Als ik die focus houd merk ik dat er moeiteloos grote dingen tot stand komen. Soms steek ik er meer energie in, soms minder maar het stroomt wel.

De rust en de stilte waar ik naar verlangde zijn nu vanzelf meer in mijn leven, omdat mijn aandacht daar meer is. Het gaat veel meer vanzelf. En regelmatig gaat het helemaal niet en loop ik vast, voel ik me uitgeput, heb ik teveel hooi op mijn vork genomen, Want hee, we zijn hier om te leren toch?

De momenten dat ik vastloop helpen mij steeds dieper in mijzelf te verankeren hoe ik eigenlijk wil leven en daar steeds meer ruimte aan te geven.

Wat je aandacht geeft groeit…

Langzaam aan merk ik hoe waardevol het is om vanuit aandacht te kiezen. Ik kan datgene waar ik niet aan toe kom steeds beter loslaten, het voelt niet meer zo als verlies. Misschien komt het er ooit nog van, maar nu heb ik voor iets anders gekozen omdat dat is wat ik wil doen.

Voor mij is het als zeilen: in de gaten houden waar de wind vandaan komt (wat geeft energie?) deze weten te vangen door de juiste koers te houden; soms scherp aan de wind hard vooruit schietend  soms riant voor de wind, achteroverleunend,  genietend. Heel veel hoef je niet te doen; de zeilen houden en de wind in de gaten houden. Als je op koers ligt kun je de zeilen zelfs vastzetten, je schip gaat dan vanzelf met een beetje bijsturen hier en daar. Soms dreigt de boot te kapseizen door een plotse windvlaag en rest me niets anders dan alle zeilen los te laten en de boot zelf weer koers te laten vinden (want als ik dan vasthoud sla ik zeker om).

‘Go with the flow’ dat kan alleen als je leeft vanuit aandacht, verbinding tussen hoofd, hart en lijf. Balans tussen sturen en laten gaan. Dan bereik je geen moeiteloosheid maar dat is dan wel het effect onderweg.