Getwitter

De Hyves(Linkedin, Plaxo) hype nog maar net achter de rug- en onder de knie- zie ik me voor de keuze gesteld: Twitteren of niet?
Je loopt toch al wel heel snel achter wanneer je niet twittert. Je mist ECHT een heleboel nuttige informatie, het biedt zoveel perspectief op nieuwe connecties, ideeën, opdrachten….
Dat zijn zo de argumenten die ik hoor en lees.
Ik moet zeggen; ze overtuigen me niet.
Iedere hype dankt zijn succes aan het gevoel van urgentie: NU moet ik meedoen, anders mis ik iets. Zo praat iedereen elkaar na en gaat iedereen meedoen uit angst anders achter te blijven.
Mij bekruipt vooral het gevoel wat ik ook heb wanneer ik op vakantie mensen voortdurend door hun foto- of video camera zie turen; die beleven hun vakantie pas thuis op de bank wanneer ze hun opgenomen beelden terugzien, en dan tweedehands. Een second life.Door voortdurend tweets te plaatsen ben je eigenlijk steeds minder in het moment.
En naast het plaatsen van je eigen tweets volg je die van anderen…beleef je het leven zo niet steeds indirecter?
En wat zegt het niet over je ego dat je denkt dat anderen er belang in stellen om van al je acties voortdurend op de hoogte gehouden te worden?
Een andere kant van het twitteren:
Naast alle inkomende prikkels van sms, msn, e mail, webberichten etc. etc. nu weer een hoeveelheid prikkels erbij. Zo raken we steeds meer gewend aan het versnipperen van onze aandacht. Vlug even checken, scannen… de termen zeggen het al.
Het haalt ons uit ons zelf; we raken eraan gewend dat onze aandacht en energie steeds buiten ons zelf gericht is. Steeds minder in contact met hoe het NU met ons is, hoe we ons NU voelen, steeds minder aanwezig bij onszelf. Ik heb toch niet het idee dat dat het soort leven is waar ik erg naar verlang. En ik vraag me af wat het zegt over ons zelf- bewust zijn. Zijn we zo leeg dat we ons leven, ons zelf met een voortdurende stroom van prikkels moeten vullen. Hebben we niet meer genoeg aan dat wat er is?
En houden we onszelf niet voor de gek met de illusie van contact met anderen; contact dat bestaat uit 140 tekentjes die weer geven waar we mee bezig zijn. Een illusie, omdat we altijd in contact zijn met het verleden van de ander. Ook al gaat het snel de ander geeft weer wat hij nu net gedaan heeft., je beleeft dus niet samen iets, maar wordt indirect op de hoogte gesteld van wat een andere denkt dat jij belangrijk vind om te weten. Via je followers krijg je de illusie dat je in verbinding staat met een grote groep mensen. Op een bepaald niveau is dat natuurlijk zo. En het is ook wel indrukwekkend te lezen hoe snel berichtgeving op deze wijze vele mensen kan bereiken. Handig, makkelijk en wellicht noodzakelijk in noodsituaties. Internet wordt zo steeds meer een gemeenschap waar men in verbinding kan staan met de hele wereld. Op zich een mooie gedachte. Maar soms benauwd het me als ik bedenk dat een steeds groter groeiende groep een steeds groter deel van hun leven verblijven in de virtuele in plaats van de werkelijke wereld. Voor mij dan toch maar liever ‘The Real Thing’!