Een rare maand

Een rare maand, mei. Veel vrije dagen waardoor het ritme van de weken wat uit de pas gaat lopen. Juist daardoor ook veel ruimte om op te laden en nieuwe energie op te doen.Ik ervaar de natuur momenteel als een prachtige inspiratie bron voor het opdoen van nieuwe energie. De uitbundig bloeiende velden en bermen met fluitekruid, de grote bladeren van de bereklauw, nu in mei nog overal de bloesems die soms in een storm door de straten waaien. Alles in de natuur krijgt vorm, bloem en vrucht: één grote bundeling van energie. De avonden zijn langer en wat is het heerlijk om na het eten ‘s avonds nog even de fiets te pakken en een ritje in de omgeving te maken. Hier in het Groene Hart met al zijn weide landschappen is de natuur wel erg mooi. Ik werd me ervan bewust hoe vaak ik eigenlijk onbewust door al dit moois fiets. Plannen makend voor de komende week, denkend over een voorval of gesprek wat geweest is; eigenlijk dus overal met mijn aandacht behalve in het nu.
Op een avond toen ik een van de kinderen naar sporttraining bracht bracht dit besef me opeens op een spelletje wat we sindsdien al een paar keer met veel plezier gespeeld hebben. Een bepaalde tijd (tot de volgende brug, tot het water etc) houden we allemaal onze mond en gaan we 10 mooie dingen sparen die we zien, ruiken, horen.
Na die tijd vertellen we aan elkaar welke 10 dingen we verzameld hebben. De kinderen vinden het leuk, ik ook en wat ik merk is, dat we ons met zijn allen opeens veel bewuster zijn van alles om ons heen. Ik merk dat het ontspant en vrolijk maakt. Het is leuk om te zien hoe opmerkzaam kinderen kunnen zijn in soms heel kleine dingetjes: ‘de golfjes op het water’, ‘een mooi vogelgeluidje’, ‘ik voelde een windvlaagje’. Opeens is er weer aandacht: om te zien, ruiken, te voelen.Het is verrassend om te merken hoeveel energie dat geeft, ik voelde me echt opgeladen aan de natuur.