Ik weet dat er gezinnen zijn die het er gewoon mee moeten doen.Mijn conclusie is dat dan gezond en volledig eten er gewoon niet in zit.
Waar ging het mis?
Ik heb teveel ingekocht. Wat ik normaal nooit doe, maar nu wel vanwege de regels en voorschriften: ik heb niet gekeken wat ik nog in huis had. Daardoor heb ik nu wortel, sperziebonen, vegetarische vleesvervangers en eieren over. Passen en meten is belangrijk als de keus beperkt is. Beter nadenken over hoeveelheden en voorraden. Gelukkig gaat er niets de vuilnisbak in, ik maak een soepje of vries nog wat zaken in voor later. Met zijn allen gooien we per jaar 800 miljoen kilo voedsel weg, gewoon goede producten. Dat is iets om echt even bij stil te staan.
Ondanks dat ben ik van mening dat het echt niet kan; een hele week gezond eten volgens de voorschriften van het Voedingscentrum aangevuld met plaatselijk voedingsdeskundige Ingeborg van Leeuwen. De mensen die op Facebook bleven beweren dat het best kan daag ik hierbij uit het echt eens een week te proberen!
En dan hebben we het nog niet eens erover de sociale component; daar schreef ik eerder deze week al over, en ook Eveline Verhoeve en Sara en Eric liepen hier tegenaan. Als het al kan van 50,- is er zeker geen extraatje meer voor een kopje koffie buiten de deur, iemand uitnodigen voor het eten wordt passen en meten en er moet niet al te vaak onverwacht bezoek komen. Net gek wanneer je steeds geïsoleerder raakt.
Wat blijft er over na zo'n week?
Een nog half gevulde koelkast ;-)
Ik vond het heel leerzaam om eens per maaltijd de kosten door te rekenen. Dat geeft inzicht in wat een maaltijd duurder maakt en waar bespaard kan worden.
We eten eigenlijk best gezond. 'Normaal' komt er best wel eens patat of pizza in huis maar door de bank genomen eten we al vrij veel groente en fruit. Aandachtspuntje is het brood, vooral bij de kinderen. Dat wordt in grote hoeveelheden gegeten. Alternatieven aanbieden is niet echt een optie dus de pedagogische strategie is 'learning by example' en zo af en toe wordt er dus uit eigen gelegenheid een soepje of salade gegeten.
Het is echt heel erg passen en meten als je het geld niet hebt, een keus voor het een betekent automatisch dat iets anders niet kan. En dit weegt echt heel zwaar met zo weinig budget. Terwijl het omgekeerd minder weegt vind ik. Ik kan niet zeggen dat ik het als alleenstaande ouder echt breed heb maar zou best 1x per week voor een ander gezin wat extra's kunnen doen, dat voel ik minder in mijn portemonnee.
Ik zie zelfs een mooi Participatiemodel voor me waar de een maaltijden of etenswaren aanbied en een ander dan diensten verleent. Kun je op maat elkaar helpen, creëer je verbinding en betrokkenheid, heb je geen geld voor nodig, wel tijd. Via Social Media zou dit makkelijk opgezet kunnen worden denk ik.
Blijkens de reacties op de blogs en op Facebook blijkt het een onderwerp te zijn dat leeft. Mooi dat Transition Town Alphen en Food4Fifty Challenge dit de komende tijd oppakken.
We hebben niet echt heel anders gegeten dan anders, toch blijft bij de 3 pubers wel over dat het moeilijk is dat er zo weinig extraatjes waren. Het idee van minderen doet blijkbaar ook al iets. Ik denk dat het voor kinderen, vooral voor pubers wel moeilijk is wanneer je niet dat broodje in de schoolkantine kunt kopen, of ergens wat kunt drinken met vrienden.
En nu: snacken!
Omdat ik het toch wel stoer van mijn pubers vind dat ze zonder morren mee hebben gedaan met mijn idee gaan we vandaag lekker snacken. Inmiddels hebben ze al ieder een brownie en extra grote kaascroissant achter de kiezen en vanavond gaan we naar de snackbar.
En ik blijf stiekem alle uitgaven doorrekenen naar weekbudget... (3x brownies, 3 kaascroissants: bijna 1/5 van het weekbudget, snackbar schat ik in op 1/4)
